Escribo sobre cosas que me gustan como música, textos varios,, en Yo misma escribo cosas personales, publico efemérides semanalmente, también escribo sobre deportes. En sobre el blog escribo cualquier cosa que tenga que ver con el blog.
Hoxe erguinme da cama tan cedo coma de costume, dende onte estou de vacacions, unhas vacacions aplazadas e que agora, fanse necesarias, pero a miña personalidade, imos dicir inquieta, non acouga. Exceptuando os ensaios é a representación de Xoana, non teño mais plan para estes días, que subir o fayado e atopar entre trinta e tantas caixas, algo que leva gardado anos é que agora preciso. Remexer entre o baúl dos recordos non é doado, e si polo menos soupera que alguén me está agardando arriba como dí a canción de Chayan, "cuando nadie nos vea sube al desván", de contado subiría de tres en tres as escaleiras. Boas tardes, boa sorte.
hola Bego,antes de nada, un chiste: ¿como se te ocurre coller as vacacions neste tempo? je je je...¡non hai nada peor! chovendo e de vacacións....¡e que tes cada cousa! tes que tar aburrida á forza. E despois do chiste unha reflexión: estás de vacacións, iso quere decir que tes traballo, ainda que o noso traballo danos disgustos, temos traballo e iso nestes tempos é ter SORTE. Tes desván, eso quere decir que tes un sitio onde vivir e ademais con desván, pensa na cantidade de xente que non sabe en que banco ou portal vai durmir cada noite. Tes recordos...eso é o mais importante dunha persoa, ainda que alguns nos sean moi doados, hai outros que ainda que so sea por eles valeu a pena vivir. Recorda por exemplo cando nos tiñamoa a nosa nai ...cando xogabamos os seis irmans xuntos...canto nos quixemos todos e canto nos queremos....Recorda todas as peripecias simpaticas do noso pai, canto nos temos reido con él..non podo pensar que ninguen tuvera un pai mellos que o noso, recorda o nacimento dos teus fillos...os mellores momentos de cando eran nenos e xogabas con eles, recorda o nacemento do meu fillo Carlos, tan esperado por todos, recorda a miña felicidade despois de tantos meses nun hospital, poder sair de alí co meu fillo no colo.... Recorda a sorte que tuvemos co noso sobriño Antonio, que outros non a tuveron, en fin, tantas e tantas cousas que as veces tamen están dentro das caixas, solo tes que destapalas. Mais cousas, estás na escola de teatro de A Estrada, que non é calquera cousa, somos os mellores do mundo...Tes amigos...Tes dous fillos maravillosos,-Pablete un pouco rabudo-, pero que carai, todos somos un pouco así cando nos sae a vea... e tes a tua familia...que non olvides nunca que sempre estamos para as duras e para as maduras, e tes saude, ainda que as veces tiñamos achaques, si miramos o noso lado e vemos a catidade de xente que non pode decir o mismo, temos que pensa na SORTE que temos. E mira se ninguen sube ó desvan...non sabe ben o que se perde....jejeje. E polo demais tampouco e poñas a facer moitos plans, pq dentro de nada, cando menos o penses xa tes que volveo ó chollo....e NIN TE IMAXINAS O QUE TE ESPERA....JAJAJAJAJA. Bicos da tua irmá querida que ainda que estes días non estamos para moitas festas, xa o sabes, estou aquí e teño, gracias a Deus duas mans para remexer nas caixas ou para o que queiras. E recorda que "sempre é mellor ter unha vela prendida, por moi pequena que sexa, que vivir na escuridade...! é un dito moi sabio. Bicosssss irmanciña.....Ai e non te levantes tan cedo....se non durmes pon a televisión o escoita a radio, que logo xa non o podes facer o resto do ano. Ai,miña nai que rollo teño e iso que hoxe teño migraña, que se non....
JASUS, Maria Jesús, non me estraña que teñas migraña, despois de ler isto, casi que a teño eu, vou ter que tomar un tranquimazin. Son consciente de todo o que teño e non me queixo, todos esos recordos dos que falas os teño moi presentes e non podo nin quero esquecelos. Simplemente non me apetece abrir caixas e remexer nelas, nin siquera atopar o que busco me fai ilusión, somente o preciso. ¿Quéres que durma? enton nin me fales do que me espera cando volte ao traballo, pódome facer unha idea, pero ¿quén dixo medo? a cargalo na espalda como tantas outras cousas. O de as velas esta ben, pero hai que ter coidado de que non sexan negras, como as que pon a bruxa Lola.
Moitos bikiños e toma a pastilla, vaiche vir ben je je.
Hoxe erguinme da cama tan cedo coma de costume, dende onte estou de vacacions, unhas vacacions aplazadas e que agora, fanse necesarias, pero a miña personalidade, imos dicir inquieta, non acouga. Exceptuando os ensaios é a representación de Xoana, non teño mais plan para estes días, que subir o fayado e atopar entre trinta e tantas caixas, algo que leva gardado anos é que agora preciso. Remexer entre o baúl dos recordos non é doado, e si polo menos soupera que alguén me está agardando arriba como dí a canción de Chayan, "cuando nadie nos vea sube al desván", de contado subiría de tres en tres as escaleiras.
ResponderEliminarBoas tardes, boa sorte.
o comentario anterior e meu, non sei por que aparece como anónimo, puxen o meu nome, pero algo fixen mal ¿ ?
ResponderEliminarhola, bego, que pases unhas boas vacacións.
ResponderEliminarhola Bego,antes de nada, un chiste: ¿como se te ocurre coller as vacacions neste tempo? je je je...¡non hai nada peor! chovendo e de vacacións....¡e que tes cada cousa! tes que tar aburrida á forza. E despois do chiste unha reflexión: estás de vacacións, iso quere decir que tes traballo, ainda que o noso traballo danos disgustos, temos traballo e iso nestes tempos é ter SORTE. Tes desván, eso quere decir que tes un sitio onde vivir e ademais con desván, pensa na cantidade de xente que non sabe en que banco ou portal vai durmir cada noite. Tes recordos...eso é o mais importante dunha persoa, ainda que alguns nos sean moi doados, hai outros que ainda que so sea por eles valeu a pena vivir. Recorda por exemplo cando nos tiñamoa a nosa nai ...cando xogabamos os seis irmans xuntos...canto nos quixemos todos e canto nos queremos....Recorda todas as peripecias simpaticas do noso pai, canto nos temos reido con él..non podo pensar que ninguen tuvera un pai mellos que o noso, recorda o nacimento dos teus fillos...os mellores momentos de cando eran nenos e xogabas con eles, recorda o nacemento do meu fillo Carlos, tan esperado por todos, recorda a miña felicidade despois de tantos meses nun hospital, poder sair de alí co meu fillo no colo.... Recorda a sorte que tuvemos co noso sobriño Antonio, que outros non a tuveron, en fin, tantas e tantas cousas que as veces tamen están dentro das caixas, solo tes que destapalas. Mais cousas, estás na escola de teatro de A Estrada, que non é calquera cousa, somos os mellores do mundo...Tes amigos...Tes dous fillos maravillosos,-Pablete un pouco rabudo-, pero que carai, todos somos un pouco así cando nos sae a vea... e tes a tua familia...que non olvides nunca que sempre estamos para as duras e para as maduras, e tes saude, ainda que as veces tiñamos achaques, si miramos o noso lado e vemos a catidade de xente que non pode decir o mismo, temos que pensa na SORTE que temos. E mira se ninguen sube ó desvan...non sabe ben o que se perde....jejeje. E polo demais tampouco e poñas a facer moitos plans, pq dentro de nada, cando menos o penses xa tes que volveo ó chollo....e NIN TE IMAXINAS O QUE TE ESPERA....JAJAJAJAJA. Bicos da tua irmá querida que ainda que estes días non estamos para moitas festas, xa o sabes, estou aquí e teño, gracias a Deus duas mans para remexer nas caixas ou para o que queiras. E recorda que "sempre é mellor ter unha vela prendida, por moi pequena que sexa, que vivir na escuridade...! é un dito moi sabio. Bicosssss irmanciña.....Ai e non te levantes tan cedo....se non durmes pon a televisión o escoita a radio, que logo xa non o podes facer o resto do ano. Ai,miña nai que rollo teño e iso que hoxe teño migraña, que se non....
ResponderEliminarJASUS, Maria Jesús, non me estraña que teñas migraña, despois de ler isto, casi que a teño eu, vou ter que tomar un tranquimazin. Son consciente de todo o que teño e non me queixo, todos esos recordos dos que falas os teño moi presentes e non podo nin quero esquecelos. Simplemente non me apetece abrir caixas e remexer nelas, nin siquera atopar o que busco me fai ilusión, somente o preciso. ¿Quéres que durma? enton nin me fales do que me espera cando volte ao traballo, pódome facer unha idea, pero ¿quén dixo medo? a cargalo na espalda como tantas outras cousas. O de as velas esta ben, pero hai que ter coidado de que non sexan negras, como as que pon a bruxa Lola.
ResponderEliminarMoitos bikiños e toma a pastilla, vaiche vir ben je je.